بازتاب‌هایی سیاسی انتظار از منجی موعود، نوشته: دکتر عادل مقدادیان و حسین اکبری

بازتاب‌هایی سیاسی انتظار از منجی موعود

دکتر عادل مقدادیان[1]

حسین اکبری[2]

چکیده

انتظار ازآن‌جهت که بر ابعاد مختلف جامعه منتظر سایه می‌افگند صبغه سیاسی آن نیز از این امر مستثنا نیست. انسان‌های دین‌مدار در جهان معاصر که با آن مواجه است، به یک نحوی از آن الهام می­گیرد و پرسش‏هایی که در پنهانی­ترین لایه زندگی‌شان به وجود می­آید، که نیاز من به منجی موعود چیست؟ جامعه دین‌مدار چه نقص و کمبودی دارد که جز منجی موعود نمی‌تواند آن را برطرف سازد؟ پیامت­های انتظار همواره در طول تاریخ مطرح بوده و جایگاه آن در بین سیاست‌مداران دینی تبیین شده است که با آمدن منجی موعود نیاز­هایی صادق را از کاذب تشخیص و تجویز کرده به‌صورت آرمانی بر محور عدالت الهی تأمین و به انسان‌ها می‌آموزاند که فرزانگی در باورِ به توحید می­باشد. منجی موعود کیست که آینده را با نگاه حق بینانه همراه با قانون الهی که به نظام آفرینش هماهنگ است نه رأی شخصی بازتاب خواهد داد.

کلید واژگان: انتظار، سیاست، مسئولیت، امامت و حکومت.

ایثار محبت محور با طعم مولانا : نوشته دکتر عادل مقدادیان و حسین اکبری کتابی

ایثار محبت محور با طعم مولانا

دکتر عادل مقدادیان[1]

حسین اکبری کتابی[2]

چکیده

ایثار را ترجیح دادن دیگری بر خویش دانسته­اند درحالی‌که خود ایثار کننده نیز به آنچه می­بخشد، تعلّق و نیاز داشته باشد. امّا چه عوامل و محرّک‎هایی باعث می­شود که انسان­ها اهل ایثار شوند؟ پاسخ این مسئله، یکی از مقولات فلسفه­ی اخلاق است اگر ایثار را یک مسئله‌ی اخلاقی بدانیم. امّا نکته اینجاست که چه ایثار ناشی از انقیاد به دستورات دین باشد و چه به سبب عشق، بیش و پیش از آنکه مقوله­ای اخلاقی باشد، از مقولات عرفانی سرچشمه می­گیرد. ایثار به سبب باور دینی، حاکی از امید به وعده­هایی است که دین برای ایثارگران تعیین کرده است و چنین ایثاری، سازه­ای است که بنیان آن از عرفان دینی (عرفانی با دو انگاره­ی مبدأ و معاد) سرچشمه می­گیرد. در سر دیگر این طیف، ایثار عاشقانه نیز ولو خارج از عشق ماورائی خدامحور سامی یا عشق سرور محور عرفان­های شرقی، باز نگاره­ای عرفانی قلمداد می­شود. در میانه­ی این طیف نیز، ایثار زهد محوری که ناشی از بی‌اهمیتی به دنیا باشد، ایثار محبت محور که ناشی از ترجیح حب محبوب بر متعلّقات خود باشد، یا هر نوع ایثار دیگری، باز از مقولات برخاسته از منازل عرفان عملی است. بنابراین سرچشمه­های پدیدآورنده­ی روحیه­ی ایثار، حتماً عواملی عرفانی هستند. این نوشتار به تبیین این سرچشمه­ها در آموزه­های عرفانی پرداخته است.